แพทย์หญิง คุณหญิงพรทิพย์ โรจนสุนันท์ สมาชิกวุฒิสภา(ส.ว.) ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก “Porntip Rojanasunan “ในหัวข้อ #เรื่องเล่าจากห้องประชุมกรรมาธิการ# โดยมีรายละเอียดดังนี้
วันนี้มีประชุมติดตามการปฏิรูปประเทศที่มีการเรียกร้องหลังจากเกิดความวุ่นวายทางการเมืองที่ผ่านมา หลังจากนั้นมีการตั้งสภาปฏิรูปแห่งชาติ หรือ สปช. รวบรวมประเด็นแยกตามหัวข้อการปฏิรูป จากนั้นรัฐบาลก็ตั้งสภาปฏิรูปประเทศ หรือ สปท. ประเด็นการปฏิรูปถูกปรับตามที่สมาชิก สปท.สนใจ ปรับตามนโบายรัฐบาลที่ไม่ให้เสนอประเด็นใหม่ แต่ให้เอาประเด็นเดิมมาเลือก หลังจาก สปท.หมดวาระ ก็มีการตั้งกรรมการปฏิรูป ซึ่งรัฐบาลสั่งให้เอา Quick win ซึ่งก็กลายเป็นประเด็นง่าย ๆ แทนประเด็นที่สำคัญ ประเด็นจำเป็น
หลังเลือกตั้งรัฐธรรมนูญกำหนดบทบาทให้ ส.ว. ทำหน้าที่ติดตามตรวจสอบเร่งรัดการปฏิรูป ซึ่งรัฐบาลมอบสภาพัฒน์ดูแล ทุกครั้งที่สภาพัฒน์มารายงานต่อสภา ก็จะมีข้อมูลว่า”กำลังดำเนินการ” ซึ่งความจริงคือยังไม่ได้ทำอะไร หรือยังไม่มีอะไรคืบหน้าจากหน่วยงาน
มาวันนี้นโยบายรัฐบาลเปลี่ยนอีกครั้งเมื่อต้นเดือนธันวาคม มองไปมองมาเหมือนการซื้อเวลา หน่วยงานรัฐส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ นายไม่สั่งก็ไม่ขับเคลื่อน ไม่มีงบไม่ให้งบก็ไม่ต้องทำอะไร บางหน่วยเสนอโครงการแผนงานตามแนวทางการปฏิรูปก็ถูกลดและตัดงบประมาณโดย ส.ส. สภาพการเมืองที่มีแต่การประลองกำลัง เพลี้ยงพล้ำไปมา ประชาชนจึงไม่ได้รับประโยชน์จากเรื่องราวดี ๆ เช่นนี้
วันนี้ ได้เล่มใหม่มา รีบเปิดดูด้านกระบวนการยุติธรรมไม่พบสาระสำคัญดี ๆ แต่อย่างใด บทเรียนกรณีฆาตกรต่อเนื่อง สมคิด พุ่มพวง ที่สะท้อนปัญหาทั้งเรื่องกระบวนการยุติธรรม เรื่องการแก้ปัญหายาเสพติด และปัญหาสังคมจะไม่สามารถปฏิรูปใด ๆ ได้เลย
น่าสนใจว่า การดำเนินคดีที่ผ่านมาใช้หลักฐานอะไร ทำไมการรับสารภาพจึงเป็นประโยชน์ส่งผลให้ลดโทษ ทำอย่างไรภารกิจของราชทัณฑ์จะมีโอกาสวินิจฉัย รักษา บำบัด ฟื้นฟู วิเคราะห์ปัญหาเพื่อหาทางควบคุมและป้องกันการกลับมากระทำผิดซ้ำ ซึ่งปัจจุบันไม่สามารถทำอะไรได้เลย นักโทษยาเสพติดล้นคุกจนทำได้เพียงการระบายนักโทษออกจากเรื่อนจำ การขาดระบบฐานข้อมูลกลางที่ไม่ได้ขาดข้อมูลแต่เป็นเพราะการหวงข้อมูล การไม่ยอมบูรณาการกัน นำไปสู่ความผิดพลาดในการลดโทษ รวมถึงการปล่อยตัว เล่ามาก็ด้วยความรู้สึกห่วงไย ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้หรือไม่
