“เปลว สีเงิน” มองสื่อเทศบุกสัมภาษณ์ “หมูป่า” และครอบครัวถึงบ้าน ไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่เป็นตอนจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง แนะสื่อไทยทำตัวเหมือนเจ้าบ้าน วอนรัฐอย่าเอาผิด เผยบาดแผลที่แท้จริงคือ “รางวัล” หลอกล่อเด็กให้เสียคน
21 ก.ค. 61 เปลว สีเงิน เขียนบทความเรื่อง ‘สื่อฝรั่งได้’ ทำไม ‘สื่อไทยอด’? ตีพิมพ์ในคอลัมน์คนปลายซอย หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ ฉบับวันที่ 21 กรกฎาคม 2561 ตอนหนึ่งระบุว่า “…เรื่องนี้ ผมทั้งเห็นใจและเข้าใจสื่อไทยแต่ขอเหอะ…ในฐานะเรา “เจ้าภาพ” อย่าเอาความผิด-ความถูกเข้าจับไปทุกเรื่อง-ทุกสถานการณ์เลย! ไหนๆ ทุกอย่างก็ออกมาดีและสวยงามตั้งแต่ต้นแล้ว
เมื่อถึง “ตอนจบ” ก็ให้นักข่าวต่างประเทศเขาจบ ด้วยการคุยกะเด็กเป็น “บทจาก” ที่สวยงามเถอะ
ในความเป็นเจ้าภาพ เราก็ให้สิทธิ์-ให้โอกาส “สื่อต่างประเทศ” ที่เป็นแขกเหรื่อมาช่วยงานเขาบ้าง ไม่มีอะไรเสียหายหรอก
ที่สื่อนอกเขาคุยกับเด็กและญาติไปนั้น ดูแล้ว…เขาก็คุยและนำเสนอด้วยทัศนคติและเจตนาบวก ไม่มีตรงไหนเสีย “ทั้งเด็ก-ทั้งผู้ใหญ่” มีแต่ “ได้” ในภาพรวม
อย่างนักข่าว ABC หลงเสน่ห์ “ความเป็นไทย” ใครๆ เขากลับคืนสำนักไปหมดแล้ว แต่นักข่าวหนุ่ม ABC ยังไม่กลับ เห็นอะไร แกก็ชอบ เก็บทำเป็นข่าวหมด กระทั่งจะกลับยังบ้าน-ยังเมืองเขา จิตยังมีเยื่อใย ตามไปลาเด็กและญาติๆ ที่บ้าน และตามวิสัยนักข่าว ที่คุยนั่น-คุยนี่กัน จะทิ้งทำไม เก็บ “เป็นข่าว” ไปด้วยซะเลย!
ก็เลยเป็นที่โวยวาย “ฝรั่งได้-ไทยไม่ได้” กลายเป็นกระแสอย่างที่เห็นกันขณะนี้
ฝ่ายรัฐ ก็อย่า “บ้าจี้” กางกฎ-กางตำรา เอาเป็นเรื่องราวกับสื่อฝรั่งที่ตามไปคุยกะเด็กเลย มันไม่ผิดกฎบัตร-กฎหมายอะไรหรอก เพียงสื่อไทย “เสียความรู้สึก” บ้างเท่านั้น”
ทั้งนี้ เปลว สีเงิน ระบุในตอนท้ายว่า บาดแผลในจิตใจของเด็กๆทีมหมูป่าที่ฝ่ายรัฐควรทั้งป้องกัน และทั้งควรบริหารคือ “อามิส-สินจ้าง-รางวัล” ที่หลั่งไหลเข้ามา จะเป็น “มายาหลอกล่อ” ลากให้หลงไปกับมัน “ชั่วมื้อ-ชั่วคราว”
ถ้าปล่อยถลำ…นั่นแหละ “บาดแผลลึก” สำหรับ 13 หมูป่าแท้จริง!
